Choroba Hashimoto, czyli przewlekłe zapalenie tarczycy jest typową chorobą o podłożu autoimmunologicznym, a zaliczyć ją można także do chorób cywilizacyjnych, coraz częstszych w naszym społeczeństwie.
Choroba ta dotyka częściej kobiet niż mężczyzn, a samo życie z nią można sobie ułożyć- ważne, by nauczyć się przy tym zdrowych nawyków oraz przyjmować regularnie leki.
Jakie są przyczyny choroby Hashimoto i czy da się ją wyleczyć?
Czym jest i jak działa tarczyca?
Tarczyca jest gruczołem, który znajduje się tuż u dołu naszej szyi, tuż pod krtanią- jest to gruczoł wytwarzający ważne dla funkcjonowania całego organizmu hormony tarczycowe.
Gruczoł ten zbudowany jest z dwóch płatów połączonych ze sobą wąską cieśnią- wygląd tarczycy przywodzi na myśl motyka z rozłożonymi szeroko skrzydłami.
Tarczyca jest gruczołem niedużym i lekkim- waży około 30g, ale jej waga oraz kształt może się zmieniać w zależności od jej stanu i dotykających ją chorób.
Rolą gruczołu tarczowego jest wydzielanie hormonów, które wpływają na pracę całego organizmu.
Tymi hormonami są trójjodotyronina (T3) oraz tyroksyna (T4).
Często mylnie uważa się, iż tarczyca wytwarza także tyreotropinę- TSH, ten hormon jest jednak wytwarzany nie przez tarczycę, a przez przysadkę mózgową.
TSH symuluje „jedynie” komórki tarczycy do produkcji i wydzielania jej hormonów.
Stan, gdy tarczyca pracuje prawidłowo nazywa się eutyreozą.
Hormony tarczycowe mają do odegrania ważne funkcje w organizmie.
Przykładowo tyroksyna reguluje wiele procesów metabolicznych, ma wpływ na pracę gruczołów płciowych i układu sercowo- naczyniowego.
Trójjodotyronina zaś bierze udział w regulowaniu pracy układu nerwowego oraz ogólnym rozwoju organizmu i procesach wzrostu.
Choroba Hashimoto- jakie są przyczyny?
Choroba Hashimoto została po raz pierwszy opisana w 1912 roku, a zrobił to japoński chirurg dr Hakaru Hashimoto, od którego nazwiska wzięła ona swoją nazwę- choroba ta to przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy.
Jest to choroba autoimmunologiczna- w wyniku złego funkcjonowania układu immunologicznego, układ ten zaczyna atakować własne komórki, w tym przypadku komórki tarczycy.
To wszystko przechodzi w niebolesny, ale przewlekły stan zapalny tego gruczołu, tarczyca jest stopniowo wyniszczana, nie produkuje też wystarczającej ilości wymienionych powyżej hormonów (występują poważne ich niedobory).
Choroba Hashimoto nie u każdego będzie wyglądała tak samo, jej przebieg może być różny.
Objawy choroby są objawami miejscowymi jak i tymi związanymi z niewystarczającą ilością hormonów.
Cechą charakterystyczną w chorobie Hashimoto jest powstanie wola w miejscu tarczycy- tarczyca ulega powiększeniu.
Jednak wraz z postępem choroby, gruczoł robi się coraz mniejszy, pojawiają się także na nim liczne guzki.
Jakie objawy powinny zwrócić naszą uwagę w związku z możliwymi zmianami w tarczycy? Otóż są to:
- ospałość i zmęczenie,
- uczucie zimna,
- depresja,
- zaburzenia pamięci i koncentracji,
- zwiększenie masy ciała,
- zaparcia,
- niskie ciśnienie,
- sucha skóra i suche włosy,
- zaburzenia miesiączkowania, możliwy rozwój niepłodności.
W przypadku pojawienia się takich objawów należy udać się do lekarza rodzinnego lub do lekarza endokrynologa na diagnostykę – zlecą oni odpowiednie badania krwi w celu określenia ilości hormonów tarczycowych.
Jak leczyć Hashimoto?
Przewlekłego limfocytowego zapalenia tarczycy nie da się do końca wyleczyć- z tą chorobą trzeba po prostu żyć.
Leczenie wygląda więc jak leczenie niedoczynności tarczycy- polega na przyjmowaniu brakującej ilości hormonów.
Chora zażywa lewotyroksynę, która jest produkowana syntetycznie, ale spełnia taką samą funkcję jak naturalnie wytwarzane przez organizm hormony.
Lewotyroksynę należy przyjmować regularnie, najlepiej o tej samej porze, zwykle rano, koniecznie na czczo, około 30–60 minut przed posiłkiem.
Osoba cierpiąca na choroby tarczycy powinna być zawsze pod stałą opieką endokrynologa, gdyż choroby tarczycy, zwłaszcza jeśli nie są odpowiednio leczone, prowadzić mogą do rozwoju innych schorzeń autoimmunologicznych- np. celiakii (chory na tarczyce powinien ogólnie unikać w diecie glutenu) czy niedoczynności kory nadnerczy.
