Skąd choroba weneryczna?

Chorobę weneryczną wywołują bakterie, wirusy, grzyby, pasożyty i jest chorobą przenoszoną drogą płciową.

Najczęściej do zakażenia dochodzi podczas kontaktów seksualnych a ryzyko zarażenia się chorobą weneryczną jest zdecydowanie większe, gdy stosunek płciowy odbywa się bez zabezpieczeń.

Do najczęściej spotykanych należą: kiła, rzeżączka, chlamydioza, wrzód weneryczny, opryszczka narządów płciowych, AIDS (HIV), wirusowe zapalenie wątroby typu B i C (WZW), świerzb, grzybica penisa.

Choroby weneryczne- epidemia zamierzchłych czasów czy współczesny problem?

Członkowie XIX wiecznej cyganerii artystycznej nie traktowali wcale syfilisu jako choroby, czy jak reszta społeczeństwa „kary bożej” mimo, iż w owych czasach zakażenie było rów­noznaczne z wyrokiem śmierci.

Wiedzieli bowiem, że kiła, opanowując mózg, jednocześnie uaktywnia jego komórki, powodując nie­ziemskie wizje i majaki.

Na „niemoc kurewników”, jak często nazywano syfilis, cierpieli nie tylko amatorzy płatnej miłości, ale większość artystów, którzy zarażali się chorobą celowo.

Kiła stanowiła dla nich w pewnym sensie substy­tut współczesnych narkotyków.

Choć obecni artyści mają już łatwiejszy dostęp do substancji odurzających a prezerwatywy dostępne są przy każdej kasie w sklepach, nie oznacza to, że choroby weneryczne zostały wyeliminowane z naszego życia.

Łatwość w inicjacjach seksualnych sprzyja rozwojowi tych chorób.

Duży wpływ ma tutaj nasza świadomość i zastosowanie prezerwatywy jako środków zapobiegającego zarażeniu się chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Niestety zerowy poziom edukacji w naszym kraju nie sprzyja wzrostowi świadomości na ten temat.

W badań statystycznych wynika, że w Polsce wzrost zachorowań na syfilis wzrósł ostatnio o 30%, a rzeżączkę o 70%.

Mimo, iż żniwo zachorowań odnotowano w XIX wieku, to temat zakażeń w XXI wydaje się być coraz częstszym.

Wynika to głownie z częstej zmiany partnerów seksualnych i przypadkowych kontaktach seksualnych.

Gdy połączymy te fakty z brakiem świadomości o konieczności zabezpieczeń podczas współżycia oraz wstydu lub wręcz celowego ignorowania tematu chorób przenoszonych drogą płciową, możemy się spodziewać szybkiego nawrotu w społeczeństwie chorób wenerycznych.

Jak się uchronić przed chorobą weneryczną?

Choroby weneryczne łapie się dość przyjemnie i zaskakująco łatwo – głównie przez stosunki pochwowe, analne, ale również pieszczoty oralne czy pocałunek z języczkiem.

Najlepszą ochroną przed chorobami przenoszonymi drogą płciową jest prezerwatywa.

Stwarza ona mechaniczną barierę pomiędzy narządami płciowymi obojga partnerów.

Jak rozpoznać choroby weneryczne? Czy istnieją specyficzne objawy?

Trudno jest jednoznacznie określić jakie są objawy chorób wenerycznych.

Każda z nich charakteryzuje się innymi schorzeniami.

Poniżej przedstawiono najczęstsze objawy kilku chorób wenerycznych:

Kiła (Syfilis) – w okolicach narządów płciowych, na języku, wargach lub innych częściach ciała pojawiają się niebolesne owrzodzenie, z którego wypływa wydzielina oraz powiększają się węzły chłonne.

Po ok 4 tygodniach pojawia się swędząca wysypka na stopach, dłoniach i twarzy w postaci plamek, krostek (różowe lub miedziane).

Dalszy etap to zapalenie opon mózgowych, utrata włosów, utrata wagi.

Kiła układu nerwowego może rozwinąć się na każdym etapie choroby i nieleczona doprowadzić no śmierci pacjenta.

Rzeżączka – to ropna wydzielina, ból i pieczenie z cewki moczowej oraz swędzenie i infekcja okolicy odbytu.

U mężczyzn tkliwość i obrzęk najądrzy oraz zapalenie żołędzi.

Chlamydioza – ropno-śluzowe upławy, świąd okolic intymnych, ból w podbrzuszu, pieczenie w trakcie oddawania moczu, ból podczas stosunku czy krwawienie między miesiączkami.

Wrzód weneryczny – zaczerwienione grudki a później krosty, które pękają i powstaje bolesne, płytkie owrzodzenie, z którego sączy się ropna wydzielina.

Opryszczka narządów płciowych – uczucie mrowienia, swędzenia w okolicach narządów płciowych, czasami bóle nóg, pośladków, bolesne, pękające po kilku dniach pęcherzyki, z których tworzą się równie bolesne owrzodzenia skóry.

AIDS – gorączka, powiększone węzły chłonne, wysypka, bóle stawów i mięśni, biegunka, bóle głowy, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej lub narządów płciowych zewnętrznych.