Często mylona z różnymi infekcjami górnych dróg oddechowych, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to choroba, z którą zmaga się cała rzesza Polaków, zwłaszcza po 40. roku życia.
Choroba ta ma dość nieswoiste objawy, dlatego też tak łatwo pomylić ją z innymi schorzeniami dróg oddechowych.
Czym więc jest przewlekła obturacyjna choroba płuc, jak się rozwija i jak wygląda jej leczenie?
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)
Można powiedzieć dość dosadnie, iż na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc pracujemy sobie sami, gdyż głównym czynnikiem jaki wpływa na jej rozwój jest palenie papierosów, czyli tytoń, palenie tytoniu.
Choć palacze niechętnie przyjmują to do wiadomości, w dymie papierosowym znajduje się aż 4000 różnych związków chemicznych, które trafiają do naszych dróg oddechowych, głównie do płuc.
To właśnie one powodują powstanie i powolny rozwój POChP- choroba rozwija się całymi latami, a my długo nie zdajemy sobie sprawy, że przyszło nam z nią żyć, a nasze drogi oddechowe są zainfekowane.
Astma, rozedma, to także pojęcia, które możemy łączyć z problemami płucnymi wywołanymi tytoniem.
Mówiąc najprościej, wszelkie toksyczne substancje znajdujące się w dymie papierosowym, ale i w powietrzu pełnym smogu osadzają się w śluzie pokrywającym drogi oddechowe.
Śluz, przez swoją konsystencje, zatrzymuje i kumuluje w drogach oddechowych wszystkie te toksyny.
Kiedy możemy zacząć podejrzewać, że być może chorujemy na POChP? Do objawów tej choroby należy np. trudność w oddychaniu nawet przy niewielkim wysiłku, który dotąd wykonywaliśmy bez żadnego problemu i bez zadyszki- np. wejście po schodach na 2. piętro.
Inne objawy to coraz częściej pojawiający się kaszel, odrywająca się plwocina, duszności, które z czasem mogą przybierać na sile.
Dość zaawansowanym objawem jest ucisk w klatce piersiowej oraz głośny świst, który zaczyna się pojawiać u chorego niemal przy każdym oddechu.
Jeśli udamy się do lekarza rodzinnego, a ten będzie podejrzewał u nas POChP skieruje nas na badania diagnostyczne, wśród których tym najważniejszym w diagnostyce tej choroby jest spirometria.
Spirometria to badanie, które sprawdza czy nasze płuca są starsze niż nasz wiek kalendarzowy- podczas spirometrii badana jest objętość płuc oraz szybkość wydechu.
Innym zlecanym badaniem jest gazometria, która bada ilość gazów rozpuszczonych we krwi- tlenu oraz dwutlenku węgla.
Lekarz wykona także pulsoksymetrię określającą poziom tlenu we krwi oraz zleci wykonanie RTG płuc.
Jak się rozwija POChP?
Jak już wspomnieliśmy, przewlekła obturacyjna choroba płuc jak sama nazwa wskazuje jest chorobą przewlekłą oraz rozwijać się może w organizmie całymi latami.
Bardzo długo pozostaje ona chorobą ukrytą i nierozpoznaną, jej początkowe objawy są mało dokuczliwe, a przez to czasem lekceważone.
Rozpoznanie utrudnia fakt, iż większość chorych na POChP to osoby palące papierosy, kaszel jest dla nich czymś codziennym i nie podejrzewają tego objawu jako coś, co zwiastuje rozwijającą się w płucach chorobę.
Najlepszym sposobem, by powstrzymać rozwój POChP jest rzucenie palenia- lekoterapia powstrzymuje rozwijanie się choroby, ale jeśli chory przyjmuje leki, a jednocześnie wciąż pali papierosy, terapia jest bezsensowna.
Jak leczyć POChP?
Lekoterapia w przypadku POChP jest uzależniona od tego, jak bardzo zaawansowaną postać choroby ma pacjent- można tu podzielić pacjentów na grupy A,B, C i D ze względu na stopień zaawansowania choroby.
Pacjenci z grupy A to pacjenci z niewielkimi objawami- dla nich wskazaniem będzie zaprzestanie palenia papierosów oraz doraźne zażywanie leków cholinergicznych oraz ß2-mimetyku.
Pacjenci z grupy B, czyli tacy z obecnymi objawami, powinni regularnie zażywać leki rozkurczające oskrzela.
Pacjenci z grupy C narażeni na ryzyko zaostrzeń choroby powinni stosować długo działający lek przeciwcholinegiczny albo tzw. preparat skojarzony.
Pacjenci z grupy D, a więc pacjenci z bardzo nasilonymi objawami i dużym ryzykiem zaostrzeń choroby powinni stosować np. długo działający lek przeciwcholinergiczny + długo działający ß2-mimetyk.
Każdy, kto chociażby podejrzewa u siebie POChP powinien jak najwięcej się ruszać, właściwie odżywiać (posiłki muszą być urozmaicone, a ich kaloryczność musi być stosowna do masy ciała), powinien także każdego roku szczepić się przeciwko grypie- osoby z POChP powinny także okresowo szczepić się przeciwko pneumokokom, gdyż szczepionka ta chroni skutecznie przed zapaleniem płuc.
