Całokomórkowe szczepionki zawierają całe komórki pałeczek krztuśca, które zostały osłabione poprzez działanie wysokiej temperatury oraz środków chemicznych.
Skład szczepionki DTP
Krztusiec jest ostrą zakaźną chorobą układu oddechowego wywoływaną przez bakterie.
Szczepienie przeciwko krztuścowi zostało wprowadzone w Polsce jako szczepienie obowiązkowe w latach 60. ubiegłego wieku.
Charakterystycznym objawem krztuśca jest długo utrzymujący się kaszel, jednak nasilenie objawów krztuśca zależy od wieku chorego i stanu uodpornienia.
Koklusz, synonim krztuśca, jest jedną z chorób, której można zapobiegać poprzez szczepienia. Szczepionka przeciw krztuścowi zawsze jest podawana w postaci skojarzonej – jako szczepionka przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi.
Zwana również pod nazwą szczepionki DTP.
Wyróżniamy dwa rodzaje szczepionki przeciwko tej chorobie zakaźnej: pierwsza tj. DTP, zawiera pełnokomórkowy składnik krztuśca oraz drugi rodzaj to szczepionka zawierająca bezkomórkowy składnik krztuśca.
Obie z nich stosowane są od lat i uznawane za najbardziej bezpieczne. Obie szczepionki, zarówno DTP – całokomórkowa jak i DTaP – bezkomórkowe, należy podać wielokrotnie.
Pierwsza dawka szczepienia podawana jest w 2-gim miesiącu życia. Schemat szczepienia obejmuje podawanie kolejnych dawek szczepionki DTP lub DTaP w 3-4, 5, 16 -18 miesiącu życia.
Czas ochrony po zaszczepieniu dzieci szczepionką pełnokomórkową DTA wynosi ok. 10-12 lat natomiast szczepionką bezkomórkową DTaP – ok. 5 lat.
Błonica, tężec, krztusiec – przed nimi chroni szczepionka
Szczepionka DTP to skojarzona szczepionka dająca ochronę przed błonicą (dyfteryt), tężcem i krztuścem (koklusz), wywoływane przez maczugowce błonicy, laseczki tężca oraz przez pałeczki krztuśca. Substancją czynną szczepionki DTP są:
1. Toksoidy tężcowe i błonicze. Oba składni są pochodzenia bakteryjnego, które nie wywołują zakażenia.
2. Zawiesina niezakaźnego szczepu krztuśca
Szczepionka, po wstrzyknięciu do organizmu człowieka zaczyna wytwarzać przeciwciała chroniące przed tymi chorobami.
Działanie szczepionki DTP jest wzmacniane przez działanie wodorotlenku glinu. Należy jednak pamiętać o dawkach przypominających.
Dawki szczepionki DTP
Program obowiązkowych szczepień ochronnych przewiduje w swoim kalendarzu szczepień cztery podstawowe dawki.
Dodatkowo, dla szczepionek DTaP – z bezkomórkowym składnikiem krztuśca, czyli obniżoną zawartością antygenów, dawkę należy powtórzyć w 6 i 14 roku życia.
Zalecane jest również szczepienie przypominające w 19 roku oraz dla osób dorosłych co 10 lat.
Dodatkowe szczepienia pomogą nam w utrzymaniu odporności przeciw chorobom zakaźnym.
Szczepiąc nasze dzieci, musimy pamiętać, że każda szczepionka ma skutki uboczne czy reakcje niepożądane.
Po zaszczepieniu DTP są to zazwyczaj: obrzęk, odczyn na skórze, gorączka, ból i zaczerwienienie w miejscu wkłucia.
Dawki przypominające są wskazane przede wszystkim dla osób starszych (rodzice, dziadkowie).
Osoby dorosłe sprawujące opiekę nad dziećmi; pracujące w żłobkach, przedszkolach, klubach malucha czy domach dziecka powinny również dbać o systematyczność szczepień przypominających.
Dużą grupą ryzyka zarażenia stanowi personel medyczny – dla którego szczepienie przypominające powinno być traktowane wręcz obowiązkowo.
Szczepionki przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi są skuteczne i bezpieczne dla pacjenta.
Wspierają skutecznie walkę z tymi chorobami zakaźnymi na całym świecie od wielu lat.
Ogromną korzyścią płynącą z obu skojarzonych szczepionek (DTA i DTaP) jest fakt, iż jednocześnie uzyskamy odporność przeciwko trzem groźnym chorobom.
Laseczki tężca występują w glebie.
Jeżeli podczas zranienia czy ukąszenia doszło do zanieczyszczenia rany ziemią, niezbędne jest pilne podanie szczepionki, czasami razem z surowicą przeciwtężcową.
