Choć anoreksja kojarzyć się może z zaburzeniem dotykającym głównie nastolatki i młode kobiety, to jest to choroba, mogąca pojawić się niemal u każdego, w każdym wieku.
Anoreksja to zaburzenie psychiczne, które można określić inaczej jadłowstrętem psychicznym (anorexia nervosa).
Występuje wtedy, gdy rezygnujemy z jedzenia z obsesyjnej dbałości o swój wygląd i wymarzoną masę ciała, do której wciąż dążymy.
Jak objawia się anoreksja, kogo dotyka i czy można ją skutecznie wyleczyć?
Anoreksja- co to jest?
Anoreksja jest zaburzeniem psychicznym, a mówiąc dokładniej jest to zaburzenie odżywiania.
Osoba chora na anoreksje wciąż walczy o wymarzony wygląd i idealną w swojej ocenie masę ciała- ciągle jednak wydaje jej się, że jest zbyt gruba, towarzyszy jej nieustanny lęk przed przytyciem, a to prowadzi do tego, iż przestaje jeść.
Osoby z anoreksją cechuje skrajnie niska masa ciała.
To właśnie w anoreksji jest najbardziej niebezpieczne i niezrozumiałe dla człowieka zdrowego- anorektyczka nigdy nie uzna, iż jest wystarczająco szczupła, będzie chciała się odchudzać nawet w momencie, gdy jej waga będzie już krytycznie niska.
Takie postępowanie prowadzi oczywiście nieuchronnie do wyniszczenia organizmu, pozbawia do wszelkich wartości odżywczych, witamin i minerałów, a także wpędza w choroby, które mogą się rozwinąć wraz z anoreksją.
Jeśli zaburzenie jest silne i zaawansowane, a pomoc nie przyjdzie na czas, anoreksja staje się chorobą śmiertelną.
Rozróżniamy 2 typy anoreksji:
- typ restrykcyjny- chora ogranicza jedzenie do całkowitego minimum, sięga także systematycznie po środki przeczyszczające,
- typ bulimiczny- chora ogranicza jedzenie do minimum, miewa jednak fazy, gdy je bardzo dużo i obficie, by następnie sięgnąć po preparaty przeczyszczające lub wywołać u siebie wymioty.
Anoreksja zawsze musi być w porę dostrzeżona i odpowiednio leczona przez psychiatrę oraz dietetyka.
Jak diagnozuje się anoreksję?
Anoreksja może być zdiagnozowana zarówno przez lekarza rodzinnego jak i przez psychiatrę, zależnie na kogo trafi chora i jak wyraźne objawy będzie posiadała.
Diagnoza opiera się głównie na wywiadzie lekarskim oraz na ocenie masy ciała chorej, trzeba jednak wykluczyć, czy spadki masy ciała nie są spowodowane innymi chorobami jakimi jak np.: zaburzenia tarczycy, choroby przewodu pokarmowego (zaburzenia wchłaniania), cukrzyca typu 1, choroba nowotworowa, niedoczynność przysadki, niewydolność kory nadnerczy czy zaburzenia podwzgórzowe.
Jeśli lekarz wykluczy te schorzenia, bardzo możliwe, że będzie mieć do czynienia z pacjentką chorą na anoreksję.
Objawami anoreksji są: ciągłe niezadowolenie z wyglądu swojego ciała (ciągłe narzekanie, stanie przed lustrem, mierzenie obwodów ciała, stawanie na wadze), wskaźnik masy ciała BMI poniżej 17,5 (wynik poniżej 13 wskazuje na konieczność hospitalizacji chorej), stosowanie restrykcyjnej diety, jedzenie w odosobnieniu, prowokowanie wymiotów, zażywanie środków moczopędnych i przeczyszczających, zatrzymanie cyklu miesiączkowego, etc.
Anoreksja i inne współwystępujące zaburzenia
Oczywiście anoreksja nie jest zazwyczaj jedynym zaburzeniem na jakie cierpi osoba dotknięta tą chorobą- pojawić się może jeszcze kilka współistniejących jednostek chorobowych, co sprawia, iż wychodzenie z choroby jest ciężkie i długie.
Bardzo często u osób chorych na anoreksję diagnozuje się także depresję, zaburzenia lękowe, zaburzenia osobowości oraz nadużywanie substancji psychoaktywnych.
Nawet 80% nastolatków w ostrej fazie anoreksji cierpi na depresję.
Dotyczy ona także 15–60% osób, które chorowały na jadłowstręt psychiczny.
Zaburzenia lękowe mogą wystąpić nawet u 60% osób borykających się z anoreksją.
Na anoreksję bardziej podatne są też te osoby, które mają dane określone cechy osobowości, wśród których można wyróżnić perfekcjonizm, sztywność poznawczą, zachowania impulsywne, a także szukanie mocnych wrażeń.
To pokazuje, iż problem anoreksji jest problemem niezwykle złożonym i trudnym do leczenia.
Osoba chora powinna być otoczona opieką bliskich jak i dobrego lekarza psychiatry.
