Ciążowa choroba trofoblastyczna (GTD) to nieprawidłowość łożyska, która bierze się z nieprawidłowego zapłodnienia- choroba ta pojawia się najczęściej w 2. lub 3. trymestrze ciąży.
Ciążowa choroba trofoblastyczna jest całą grupą rzadkich chorób, do których zaliczyć możemy zaśniad groniasty całkowity, zaśniad groniasty częściowy, zaśniad inwazyjny, rak kosmówki, guz miejsca łożyska.
Co to jest zaśniad groniasty?
Zaśniad groniasty jest łagodną zmianą trofoblastu, która jest następstwem nieprawidłowego zapłodnienia.
Trofoblast jest to warstwa zewnętrznych komórek błony płodowej- kosmówki- trofoblast odpowiedzialny jest za tworzenie się łożyska i transport substancji odżywczych w głąb niego.
Szacuje się, iż zaśniad groniasty występuje u 1 na 1000-2000 ciąż, częściej dotyka ciąże kobiet przed 20. i po 40. roku życia.
Zaśniad groniasty może mieć dwa rodzaje:
- zaśniad groniasty całkowity- powstaje w wyniku zapłodnienia plemnikiem pustego jaja; w wyniku tego kosmki łożyskowe rozwijają się w sposób patologiczny, płód nie rozwija się przez brak chromosomów matki,
- zaśniad groniasty częściowy- komórka jajowa zostaje zapłodniona dwoma plemnikami; płód może się rozwinąć, jednak posiadać będzie liczne wady morfologiczne.
Obie formy zaśniadu diagnozuje się poprzez badanie USG- zaśniad całkowity jest najczęściej diagnozowany około 9. tygodnia ciąży, zaś zaśniad częściowy może być stwierdzony nawet dopiero w II. trymestrze ciąży.
Zaśniad groniasty całkowity może prowadzić do spontanicznego poronienia, krwawienia między 6. a 16. tygodniem ciąży, znacznemu powiększeniu może ulec macica, mogą pojawić się również wymioty i objawy nadczynności tarczycy.
Zaśniad całkowity musi zostać usunięty jak najszybciej po diagnozie, z kolei zaśniad częściowy usuwany jest farmakologicznie z wykorzystaniem oksytocyny oraz prostglandyn.
Puste jajo płodowe- co dalej?
Puste jajo płodowe to dość uproszczona nazwa ciąży rozwijającej się bez zarodka, ciążę taka najczęściej stwierdza się już w trakcie pierwszego badania USG.
Ciąża bez zarodka kończy się najczęściej poronieniem samoistnym, jednak gdy tak się nie dzieje, niezbędny będzie zabieg łyżeczkowania.
Poronienie objawia się krwawieniem oraz dość mocnym bólem dolnej części brzucha oraz krzyża.
Jeśli nie dojdzie do poronienia, kobieta musi zgłosić się na zabieg- unikanie go może doprowadzić do groźnego zakażenia i do innych powikłań.
Dlaczego u kobiet w ciąży rozwija się stan przedrzucawkowy?
Inną z komplikacji, jakiej może doświadczyć kobieta w ciąży (ale także ta w połogu) jest stan przedrzucawkowy, nazywany inaczej gestozą lub zatruciem ciążowym.
Stan taki pojawia się najczęściej po 20. tygodniu ciąży.
Stan przedrzucawkowy polega na podwyższonym ciśnieniu tętniczym występującym u ciężarnej, w moczu zaś pojawia się białko- innymi objawami mogą być bóle głowy, ból nadbrzusza, obrzęki kończyn oraz twarzy, nadaktywność enzymów wątrobowych, zaburzenia widzenia, nudności, wymioty oraz bezmocz i problemy z oddychaniem.
Stan przedrzucawkowy w ciąży o ciężkiej postaci cechuje ciśnienie tętnicze krwi powyżej 160/110 mm Hg i bałkomocz większy niż 2 g w ciągu doby.
Jeśli stan przedrzucawkowy pojawia się po 37. tygodniu ciąży, a więc mowa o ciąży donoszonej, zalecane jest jej rozwiązanie- np. na drodze cięcia cesarskiego.
Jeśli jednak stan pojawi się w dużo „młodszej” ciąży, zaleceniem jest jak najwięcej odpoczynku i unikanie stresów.
Lekarz może przepisać ciężarnej medykamenty obniżające ciśnienie, ważne jest też, by kobieta dużo piła i unikała nadmiaru soli w diecie.
Jeśli kobieta cierpi na ciężki stan przedrzucawkowy, być może będzie musiała spędzić całe tygodnie w szpitalu- czasem aż do rozwiązania.
Jaką profilaktykę stosować, by uniknąć stanu przedrzucawkowego?
Może to być: odpowiednia opieka przedporodowa, stosowanie kwasu acetylosalicylowego (ASA) oraz wykonywanie ćwiczeń fizycznych.
